Veel telers gebruiken voor het verwarmen van hun kassen een installatie voor warmtekrachtkoppeling (WKK). Dit is een verbrandingsmotor op aardgas die warmte, stroom en CO2 opwekt. De warmte en gezuiverde CO2 gaan de kas in, voor stimulering van de plantengroei. De stroom gebruikt de teler voor de belichting van het gewas. Zo’n WKK verbruikt aardgas. Om van dat gas af te gaan, kunnen telers ook overstappen op het gebruik van aardwarmte. De Nederlandse glastuinbouw telt momenteel al ruim twintig aardwarmteprojecten. Die zijn er bijna allemaal gekomen op initiatief van tuinders.
Aardwarmte is te winnen op specifieke plekken in Nederland. Je moet ernaar boren want de aardwarmtebronnen liggen op enkele kilometers diepte in de ondergrond. Het hete water pomp je vervolgens omhoog zodat je het kunt gebruiken voor het verwarmen van kassen. In de praktijk komt er meer warmte omhoog dan nodig is voor de kassen. Die warmte benutten telers voor verwarming van bijvoorbeeld nabijgelegen woonwijken. Het afgekoelde retourwater wordt teruggepompt de aarde in. Behalve aan woningen zijn er ook voorbeelden van aardwarmteprojecten in de glastuinbouw die warmte leveren aan scholen, zwembaden en sportcentra.
Komkommerteler Kees Vahl is een van de tuinders die is aangesloten bij het aardwarmtecluster Greenhouse Geo Power in de Koekoekspolder (Overijssel). Tuinders uit de regio nemen warmte af van de bron, die vervolgens in de kassen wordt gebruikt. 'De afgelopen jaren is miljoenen m3 aardgas bespaard.'
Jonge bromeliaplantjes in de kas verwarmen met restproducten van het nabijgelegen afvalverwerkingsbedrijf. Dat gebeurt bij bromeliakwekerij Corn. Bak. Hans Fengers: 'Dat voorziet voor 30% in de warmtebehoefte. Daarmee besparen we op jaarbasis zo'n 400.000 m3 aardgas.'
