Het Rijk heft sinds de jaren ’90 belasting over het eindverbruik van gas. Dit degressieve stelsel, waardoor de eerste kuub gas het duurst is en dit steeds goedkoper wordt, was voor de energie-intensieve land- en tuinbouw zeer ongunstig in vergelijking met de grote industrie. Omdat veel glastuinbouw door haar relatief kleine volumes in hogere energiebelastingschalen vielen, leidde dit stelsel tot onbetaalbare glastuinbouwproductie vanwege de onevenredig hoge lastendruk.
De energiekosten zijn binnen de (glas)tuinbouw in verhouding tot andere industriële sectoren vele malen hoger. Daarom is een verlaagd tarief overeengekomen voor ketelgas. Als tegenprestatie volgde het CO2-sectorsysteem. In dit sectorsysteem is een jaarlijks CO2-plafond afgesproken, dat ieder jaar verder wordt verlaagd. Zo werkt de (glas)tuinbouwsector naar klimaatneutraliteit in 2040. Bij een overschrijding van dit plafond vindt een verrekening plaats. Dat geïnde bedrag wordt vervolgens weer ingezet voor projecten om de energietransitie in de glastuinbouw aan te jagen.

Klimaatneutraliteit in 2040
Glastuinbouw Nederland en LTO Nederland geven daarom de voorkeur om het huidige EU-belastingregime voor te zetten en met een nieuw CO2-convenant een effectiever en meer sturend sectorsysteem te ontwikkelen. Bovendien roepen deze partijen op fiscale uitzonderingen te bieden aan energieproducten en elektriciteit die worden gebruikt voor hoogrenderende warmtekrachtkoppelingen (WKK). De door Nederlandse telers uit WKK opgewekte stroom wordt immers geleverd aan het net, waarmee dit net duurzaam wordt gebalanceerd.
Bovendien benadrukken Glastuinbouw Nederland en LTO Nederland dat biogrondstoffen, biogas, hernieuwbare energie en elektriciteit helpen versneld fossiele brandstoffen in de land- en tuinbouw uit te faseren en CO2-emissies te reduceren. Zonder koolstoflekkage en met dergelijk een stimulerend belastingstelsel kan de Nederlandse (glas)tuinbouw zo duurzaam werken aan minder CO2-emissie en naar klimaatneutraliteit in 2040.