“De inzet van de werkgeversorganisaties betrokken bij de Cao Glastuinbouw was heel nadrukkelijk om tot een Cao te komen”, aldus Ilse Lensink, eerste onderhandelaar namens de werkgevers. Echter, geen of beperkte medewerking op de WAB maakt dat het proces is afgebroken. “We zullen op heel korte termijn richting onze leden een goede voorlichting starten, die ook bestaat uit het informeren over alternatieven voor die zaken die wegvallen.” Wel adviseren de werkgeversorganisaties nu al om de Cao onverkort te blijven toepassen op lopende dienstverbanden. “Tot het moment dat wij hen adviseren wat te doen.”

Andere regels
Bij de start van het onderhandelingsproces was al duidelijk dat de WAB van grote invloed zou zijn op het verloop van dit onderhandelingsproces. De wet beoogt namelijk om, door het inbouwen van financiële prikkels, meer mensen van een dienstverband voor bepaalde tijd naar een dienstverband van onbepaalde tijd te krijgen. “Gelukkig heeft Minister Koolmees ruimte geboden om bij seizoensmatig werk van bepaalde WAB-regels bij Cao af te wijken. Waarmee hij erkent dat seizoenswerk andere regels rechtvaardigt. Jammer dat de vakbonden hier anders over denken”, aldus Ilse Lensink.

Kostenstijging
Waarom de WAB zo belangrijk voor deze sector is, blijkt wel uit de cijfers van de werkgelegenheid. Op jaarbasis werken er 125.000 mensen in de glastuinbouw, 50.000 mensen hiervan werken in het seizoen. Naast hogere loonkosten voor ondernemers stijgt ook het tarief van uitzendbureaus die natuurlijk eveneens met de WAB te maken krijgen. Daarnaast is de WAB in relatie tot werknemers die puur en alleen worden ingeschakeld voor het échte seizoensmatige werk, voor de werkgever een ordinaire kostenstijging. Immers, als er geen werk is, kan een werkgever geen contract voor onbepaalde tijd aanbieden.
Hoewel de wetgever afwijkende regels mogelijk maakte, bleek aan de Cao-tafel al snel dat de werknemersorganisaties die ruimte nagenoeg niet wilde invullen.

Opkomstverplichting
Werkgevers wilden de verplichting tot loonbetaling bij afzegging van een oproep van 4 dagen terugbrengen naar 1 dag. Er was slechts bereidheid in marginale vorm mee te denken. Wel waren de vakbonden bereid om onder voorwaarden studenten en scholieren van de WAB uit te zonderen. Daarnaast bleek er weinig begrip voor de situatie dat het werk, door bijvoorbeeld late levering van materiaal uit het buitenland, weleens een dag later kon beginnen. Voor dit soort situaties wilden de werkgevers ruimte om de opkomstverplichting en de loonbetalingsverplichting met 24 uur op te schuiven. Dit zelfs met een compensatie van 3 uur loonbetaling voor de dag waarop het werk feitelijk zou starten. Daar waar er een beperkte bereidheid was om af te wijken, was dit onder de voorwaarde dat dit maar voor een jaar kon zijn. Dan zou er voor een nieuwe Cao opnieuw moeten worden onderhandeld. Ook konden de werknemersorganisaties, vanwege onduidelijkheid over het standpunt van de hoofdbesturen, niet afspreken dat zij werkgeversorganisaties zouden steunen om het met voorrang mogelijk te maken de échte seizoensarbeid onder de lage ww-premie te brengen. Het gaat hierbij om 50.000 werknemers. Tot slot bleek een loonsverhoging van 4,5% over 18 maanden onvoldoende.

Teleurgesteld
“De onderhandelingsdelegatie is bijzonder teleurgesteld over de uitkomst van de overleggen, waarbij een goed loonvoorstel is gedaan maar waarbij de hoofdbesturen een blokkade leggen om het werk in de seizoenen op een fatsoenlijke manier georganiseerd te krijgen”, aldus Ilse Lensink.